دکتری علوم و معارف نهج البلاغه دانشگاه علوم قرآن و حدیث
10.22034/aeena.2025.787
چکیده
نوشتار حاضر با مطالعه سیره قولی و فعلی امیرالمؤمنین ع در باب مشورت به دنبال پاسخگویی به این سؤال است که آیا ایشان در سیره حکومتی خویش از مشورت بهعنوان شیوه تصمیمگیری استفاده کردهاند؟ و مشورت در سیره ایشان شأن طریقی داشته است یا شأن موضوعی؟ پژوهش حاضر نشان میدهد که مشورت بهعنوان شیوه تصمیمگیری در سیره حکومتی امیرالمؤمنین ع از جایگاه ویژهای برخوردار بوده و ایشان هم کارگزاران خود را به مشورت و ترک استبداد سفارش میکردهاند و هم خود بهعنوان حاکم جامعه اسلامی مشورت را در دستور کار خویش قرار داده بودند. همچنین مطالعه و تحلیل سیره امیرالمؤمنین ع نشان میدهد که مشورت در امور اجتماعی دارای «شأن موضوعی» است؛ به این معنا که مشورت در امور اجتماعی و حکومتی تنها طریقی برای رسیدن به حق و مصلحت نیست، بلکه خود بهتنهایی فارغ از اینکه حقیقتی را برای حاکم یا کارگزار روشن کند یا خیر و یا حتی فارغ از اینکه نتیجه آن صحیح باشد یا خیر، موضوعیت دارد و باید به آن و نتایجش پایبند بود. علت این موضوعیت میتواند برخی فواید و آثار مشورت همچون ایجاد بصیرت و آگاهیافزایی عمومی و اطمینان در افراد و جلوگیری از ملامت و بهانهجوییهای پس از تصمیمگیری باشد
احتسابی, مریم. (1403). بررسی شئون «طریقی» و «موضوعی» مشورت در تصمیمگیریهای حکومتی با توجه به سیره حکومتی امیرالمؤمنین ع. فصلنامه آیین علوی, 4(4), 63-78. doi: 10.22034/aeena.2025.787
MLA
مریم احتسابی. "بررسی شئون «طریقی» و «موضوعی» مشورت در تصمیمگیریهای حکومتی با توجه به سیره حکومتی امیرالمؤمنین ع". فصلنامه آیین علوی, 4, 4, 1403, 63-78. doi: 10.22034/aeena.2025.787
HARVARD
احتسابی, مریم. (1403). 'بررسی شئون «طریقی» و «موضوعی» مشورت در تصمیمگیریهای حکومتی با توجه به سیره حکومتی امیرالمؤمنین ع', فصلنامه آیین علوی, 4(4), pp. 63-78. doi: 10.22034/aeena.2025.787
VANCOUVER
احتسابی, مریم. بررسی شئون «طریقی» و «موضوعی» مشورت در تصمیمگیریهای حکومتی با توجه به سیره حکومتی امیرالمؤمنین ع. فصلنامه آیین علوی, 1403; 4(4): 63-78. doi: 10.22034/aeena.2025.787