ارائه مدل استراتژی‌های سکوت سازمانی براساس آموزه‌های نهج البلاغه

سکوت سازمانی پدیده­ای است در سطح جمعی که در آن کارکنان از ارائه اطلاعات، عقاید یا نگرانی­های خود که در رابطه با مسائل و مشکلات بالقوه کاری می­باشد، خودداری می­کنند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی مؤلفه­ها و در نهایت، ارائه مدل استراتژی­های سکوت سازمانی بر اساس نهج البلاغه می­باشد. برای استخراج مؤلفه­ها و ارائه مدل از روش تحلیل مضمون استفاده شده است. نتایج حاصل از بررسی­ها نشان می­دهد که بر اساس سخنان امام علی (ع)، مؤلفه­های سکوت سازمانی در دو بعد سکوت و عدم سکوت، قابل طبقه­بندی هستند. بر اساس نتایج حاصله، سکوت در مورد افراط و تفریط، امر به معروف و نهی از منکر، ظلم­ستیزی، جاه­طلبی و قدرت­طلبی جایز نبوده و در برابر این موارد باید سکوت خود را شکست. اما در مورد اطاعت از خداوند، حفظ وحدت، عدالت­ورزی، انتقاد سازنده، قانون­گرایی، نداشتن دانش و شنیدن سخن حکیمانه باید سکوت نمود.