نوشتار حاضر در پی آن است تا پارهای از آموزههای بنیادی تفکر امامیه را در آراء و اندیشههای امام علی (ع) بر پایه نهج البلاغه واکاوی نماید. از اینرو در تلاش است مفهوم نص امام (ع) را در چارچوب مفهومی تشیع امامی مورد بررسی قرار دهد و این سؤال پاسخ گوید که در نگاه نخستین امام شیعیان، چه قرائتی از این مفهوم اصیل تشیع امامی مطرح است؟ گزارههای مختلفی در نهج البلاغه نشان میدهند که نباید تفاوت آشکاری با آنچه که درباره نص امام بهواسطه ائمه پسین مطرح شده داشته باشد. بررسی این انگارهها، این معنا را روشن میکند که در نگاه حضرت علی (ع) نص الهی، امری ضروری و مورد نیاز برای امام در منصب امامت است.
)