اصول اعتقادی اسلام و ضرورت آن در سایه نیازسنجی انسان در نهج البلاغه

 اسلام به عنوان دین خاتم، با شعار سعادت و هدایت انسان و رساندن او به قرب الهی، برنامه­ای مدون برای نیکبختی بشر ارائه نموده و در آن آموزه­هایی را به عنوان «اصول» و مسائلی را به­عنوان «فروغ» برشمرده است. این آموزه­ها با هدف رفع نیازهای انسان، در طول عمر او، قرین و همراهش هستند و عدم تخطی از آنها، متضمن گام نهادن در صراط مستقیم و رسیدن به فرجامی خوش می­باشد. الزام و تعهد نسبت به این آموزه­ها تحت عنوان «اصول دین»، در صورتی ممکن است که انسان، ویژگی­ها، محدودیت­ها و نیازهایش را به­طور کامل شناخته باشد. نهج البلاغه که کلام یک انسان کامل و خلیفه­الله است، مصدر و بستر مناسبی برای معرفی، بررسی و تشریح اصول اعتقادی اسلام می­باشد. امیرالمؤمنین در گام نخست «حقیقت وجودی انسان» و «دوساحتی بودن گوهر و خمیرمایه او» را طرح کرده و سپس به تبیین این اصول اعتقادی پرداخته است. تمام این جستارها و تأکیدات برای متبلور ساختن یکی از مهمترین شعارهای اسلام در چرخه حیات بشری است: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُون».