همواره از دیرباز تا کنون فعالیت‌های گسترده‌ای در زمینه ارائه تئوری‌های تربیتی فرزند در جوامع مختلف بشری انجام شده است که مسلمانان نیز از این امر مستثنی نبودهاند؛ لیکن به نظر می‌رسد بیشتر فعالیت‌های این عرصه بر مبنای تئوری‌های روانشناسی غربی پایه‌گذاری شده‌اند و این در حالی است که غنی‌ترین منبع معارف از جمله معارف مربوط به علوم انسانی در اختیار مسلمانان بوده و هست و نهج البلاغه و سیره امیرالمؤمنین و دیگر ائمه اطهار (ع) اقیانوس ژرف پرگوهری هستند که غواص ماهر می‌تواند تمام مسائل را به آن عرضه کند و مروارید جوابش را دریافت نماید. از این‌رو در نوشتار حاضر سعی شده مؤلفه‌های تربیتی اسلامی و بطور خاص، حقوق فرزند بر پدر و مادر از دل خطبهها، نامهها و حکمت‌های نهج البلاغه استخراج گردد و به ابعاد گوناگون آن در مراحل مختلف پرداخته شود.
)