«مرگ» جدایی روح از بدن و مقابل «زندگی» است. نگاه دقیق به مرگ و آگاه شدن از حقیقت آن سبب میگردد تا مرگ را فنا و نابودی مپندارند بلکه بدانند مرگ پلی است برای عبور و رسیدن به حیات اخروی و جاودان و زندگی دنیوی تنها برای تدارک این سعادت اخروی تنظیم گردیده است. بررسی و تبیین مرگآگاهی و اثرات آن در زندگی از منظر نهج البلاغه هدف نوشتار حاضر میباشد که نشان میدهد غفلتزدایی و آگاهیبخشی، زهد و بیرغبتی به دنیا و آمادگی برای مرگ و حیات ابدی از جمله آثار یاد مرگ در زندگی میباشد.
)