حضرت علی (ع) در دو خطبه از کتاب شریف نهج البلاغه به مهمترین نگرانیهای خود دربارة امّت اسلامی پرداخته و به ظور مستقیم به دو گزینه هواپرستی و آرزوهای دستنیافتنی اشاره کرده که با هم رابطهای مستقیم دارند به طوری که هواپرستی، سبب طول أمل و همچنین طول أمل منجر به هواپرستی میگردد و این دو با هم سبب فراموشی یاد خدا و جهان آخرت میگردند. در نوشتار حاضر ابتدا این دو مؤلفه توضیح و تبیین شده و سپس پیامدهای آنها از دیدگاه نهج البلاغه مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت راهکارهای درمان این دو رذیلة اخلاقی ارائه گردیده است. روش تحقیق در این نوشتار کتابخانهای و سندکاوی بوده و دادهها به شکل توصیفی- تحلیلی پردازش شدهاند.
)