امر به معروف و نهی از منکر دو فریضه بزرگ الهی و دو فرع از فروع دهگانه دین مبین اسلاماند که با توجه به اهمیت آن و آثار پربرکت و پیامدهای ناگوار ترک آن، در نوشتار حاضر به این مهم از منظر نهج البلاغه پرداخته شده است. طبق آموزه‌های این کتاب گهربار، علل ترک امر به معروف و نهی از منکر از منظر نهج البلاغه عبارت است از: ضعف غیرت دینی، جهل، ترس از ضرر، ترس از سرزنش و برجستهترین آثار ترک امر به معروف و نهی از منکر عبارتند از: فراگیری ضلالت و گمراهی، تسلط اشرار، نفی هویت و حیات انسانی، سلب برکات الهی و دوری از رحمت خداوند، مشارکت در گناه دیگران و عقوبت الهی که در متن حاضر به شیوه توصیفی مورد تبین و بررسی قرار گرفته است.
)